Taalmaatje voor Moshtaq uit Afghanistan

Frans Bauer over laaggeletterdheid

Het is alweer 3 maanden geleden dat ik onze volkszanger Frans Bauer in een tv programma hoorde vertellen over het probleem van laaggeletterdheid. In Nederland hebben 2,5 miljoen mensen moeite met lezen, schrijven en/of rekenen. Zijn eigen vader notabene bleek jarenlang dat ‘geheim’ bij zich te dragen.

Als eigenaar van een communicatiebureau is mij wel bekend dat een groot deel van de bevolking niet mee kan komen door het ontbreken van lees- en schrijfvaardigheid. Door het tv-programma ‘Leven Zonder Letters’ van Frans kreeg laaggeletterdheid ineens een gezicht; mensen overwonnen daar hun schaamte en vertelde op tv hoe ze overleven met deze grote handicap. Kon daarna kwam de Rotterdamse actrice Loes Luca met een vergelijkbaar programma op de buis. Het zette mij aan het denken. Dagelijks ben ik vanuit mijn professie met taal in de weer. Hoe simpel is het om deze kennis in te zetten bij mensen die deze ondersteuning héél hard nodig hebben?

Via NL training bij Moshtaq

Via de stichting ‘Lezen en Schrijven’ kwam ik in contact met de organisatie ‘NL training’. Zij vroegen mij of ik ‘taalmaatje’ wilde worden voor een immigrant met een
permanente verblijfstatus.  Zij brachten mij in contact met Moshtag, een sympathieke gast van 35 uit Afghanistan. Hij ontvluchte zijn land, liet zijn familie achter en woont nu alleen in Barendrecht. Via NL training startte ik in Rotterdam met een korte workshop waarin uitleg werd gegeven over de te hanteren methodiek. Daarna bezocht ik in mijn woonplaats Barendrecht een taalles voor circa 20 cursisten met uiteenlopende nationaliteiten (o.a. Syrië, Turkije, Oezbekistan en Afghanistan).

Moedig voorwaarts

Inmiddels ontmoeten Moshtaq en ik elkaar wekelijks om te spreken over uiteenlopende onderwerpen met als doel om zo snel mogelijk deel te kunnen nemen aan het maatschappelijk leven. Ik vind het ontzettend leuk om te doen. We bespreken en oefenen situatie uit de praktijk. “Hoe kan ik op de sportclub een praatje aanknopen met een medesporter?”, “Hoe maak ik een afspraak met mijn huisarts?”. Moshtaq geeft eerlijk aan dat hij soms nerveus is om het in de praktijk te brengen. Maar, hij is superleergierig en wil van elke zinscontructie het naadje van de kous weten. “Hoe zit het grammaticaal?”, “Wanneer zeg je nu ‘jij’ of ‘u’ tegen iemand?” Met kleine stapjes gaan we moedig voorwaarts. Wekelijks zie ik het zelfvertrouwen bij Moshtaq toenemen. Onze een-tweetjes worden ook steeds gezelliger. Hij schrikt er niet voor terug om op onze locatie – de Barendrechtse bibliotheek – een lekkere bak koffie voor mij te vragen.

Taalmaatjes in Barendrecht gezocht

Het geeft mij enorm veel voldoening om mijn mondelinge en schriftelijke taalvaardigheid over te brengen aan iemand die niets liever wil dan meedraaien in het dagelijkse leven. Moshtaq heeft het geluk dat hij nu een ‘taalmaatje’ heeft. Helaas geldt dat niet voor de overige 19 cursisten uit zijn Barendrechtse groep. Ik wil daarom een oproep doen aan inwoners in Barendrecht om zich ook beschikbaar te stellen als ‘taalmaatje’. Om je beeld te schetsen; ik besteed ongeveer 4 uur per week aan dit vrijwilligerswerk. Mocht je vooraf meer willen weten, dan kun je mij altijd een bericht sturen.